 |
| Άγιος Φαντίνος |
Του Σπύρου Συμεών για την Romfea.gr
Αν γνωρίζαμε τι κρύβει το συναξάρι τότε θα γινόμασταν πλούσιοι. Τόσο πλούσιοι που κάνεις και τίποτα δεν θα μας άγγιζε.
Ναι ναι πλούσιοι ίσως όχι σε υλικά αγαθά αλλά σε πνευματικά γιατί όσα και υλικά αγαθά να έχει κάποιος δεν είναι αυτά που θα του δώσουν την ευτυχία και την ηρεμία που ζητά η ανθρώπινη καρδία.
Το συναξάρι είναι η επαλήθευση της Καινής Διαθήκης του Χριστού.
Μιας και εκεί βλέπουμε στην πράξη την εφαρμογή του Νόμου του Θεού και μάλιστα μέσα από πολλές πτυχές, μιας και δεν είναι πάντα ο δρόμος που ακολουθούμε αυτός που θα καθορίσει τον προορισμό μας αλλά ο πόθος θα καθορίσει την κατάκτηση του προορισμού μας.
Ανάμεσα στους μυριάδες αγίων στο συναξάρι είναι και ο Άγιος Φαντίνος ο οποίος γιορτάζει σήμερα γεννήθηκε στην Καλαβρία της Ιταλίας από ευσεβείς γονείς οι οποίοι ουσιαστικά τον αφιέρωσαν από μικρή ηλικία στον Θεό όταν παρατήρησαν ότι ο μικρός Φαντίνος ξεχώριζε από τα άλλα παιδιά και προσέγγιζε παράδοξα, για το παιδικό της ηλικίας του, τα πνευματικά.
Αργότερα εκάρη μοναχός από τον όσιο Ηλία στην υπακοή του οποίου νουθετήθηκε και ανέβαινε πνευματικά στάδια.
Όταν ο Όσιος Ηλίας κοιμήθηκε και αφού συνολικά πέρασαν 20 χρόνια αδιάκοπης υπακοής ο άγιος Φαντίνος ανεχώρησε και ασκήτεψε στα βουνά της Λυκαονίας όπου ο διάβολος λύσσαξε για την πνευματική του προκοπή και με πολλά τεχνάσματα προσπάθησε να τον ρίξει στο δικό του σκοτεινό βασίλειο.
Μέχρι και την μορφή των γονέων του πήρε και έβαλε τα κλάματα μπροστά του παρακαλώντας τον άλλωτε ως μάνα κι άλλωτε ως πατήρ του να σταματήσει τις κακουχίες της ασκήσεως και να φύγει να χαρεί την ζωή του.
Μάταια όμως διότι ο άγιος Φαντίνος είχε νουθετηθεί από τον όσιο Ηλία και έτσι ο διάβολος δεν κατέφερε με κανένα τέχνασμα να τον ρίξει.
Μια φορά καθώς περπατούσε στο δάσος είδε πολλά μαζεμένα αγριογούρουνα και διέκρινε ότι στο έδαφος βρίσκονταν πολλά πεσμένα αχλάδια.
Ο ίδιος ο οποίος τρεφόταν επί μήνες με ρίζες και χόρτα και ταλαιπωρημένος από το κρύο έτρεξε κι αυτός να πάρει μερικά για να τα φάει αλλά τα αγριογούρουνα του όρμησαν και τον κύκλωσαν και ήταν έτοιμα να του επιτεθούν.
Ψελλίζοντας προσευχές στρέφεται προς τα αγριογούρουνα και τους λέγει "Αν μέλημα σας είναι η υπακοή στον Πλάστη Σας κι αυτό είναι θέμα υπακοής ορμήξτε μου αν όμως κάτι δαιμονικό σας ωθεί σε αυτό τότε εγω ως Εικόνα Του σας προστάζω να μην το πράξετε και πράγματι τα αγριογούρουνα απεχώρησαν χωρίς να τον βλάψουν μα ούτε και να δυσανασχετίσουν...
Έλαχε να συναντήσει τους καιρούς εκείνους και τους γονείς του τους οποίους τους προέτρεψε να απαρνηθούν τα εγκώσμια.
Η φήμη της αγιότητας του ξεπερνούσε κατά πολύ τα τοπικά όρια της περιοχής με αποτέλεσμα πολλοί να έρχονται να τον δουν και να νουθετηθούν από τον ίδιο και κάποιοι από αυτούς ασκήτεψαν και μαθήτευσαν δίπλα του κι έτσι και ο ίδιος ίδρυσε μονές και έζησε για κάποιο διάστημα σε μια από αυτές.
Η ζωή των γύρω του είχε να κάνει με βιώματα πολλών θαυμαστών γεγονότων.
Έτσι κι αυτό το αξιομνημόνευτο περιστατικό όταν μια αρκούδα ερχόταν στο μοναστήρι κι έτρωγε το μέλι από τα μελίσσια κι έτσι άγαρμπη που ήταν έκανε και ζημιές οι μοναχοί αποφάσισαν να της κάνουν "κακό" προκειμένου να γλυτώσουν τα μελίσσια της μονής.
Ο άγιος ως άλλος Αδάμ πριν την παρακοή παραμόνευσε το βράδυ που ήξερε πως η αρκούδα θα έλθει και πάλι για το μέλι και σε αυστηρό τόνο της είπε σαν να ομιλούσε σε άνθρωπο μιας και οι άγιοι έχουν μια ιδιαίτερη σχέση με όλη την πλάση έτσι και με τα ζώα βρίσκονται σε προπτωτική κατάσταση λέγοντας της πως αν θέλει το καλό της να μην ξαναπειραξει τα μελίσσια της μονής κι αν παρακούσει θα είναι υπεύθυνη του κακού της.
Και η αρκούδα ενώ έγνεψε με βλέμμα ευχαριστίας και υπακοής προς τον Άγιο απεχώρησε και δεν ξαναπείραξε τα μελίσσια της μονής αν και ο άγιος πάντα φρόντιζε να της αφήνει το κατιτοίς της.
Ύστερα από οπτασίες και θεία σημάδια απεχώρησε από την Ιταλία και πέρασε από την Πελοπόννησο, την Αθήνα περιοχές της Θεσσαλίας και κατέληξε στην Θεσσαλονίκη.
Από εκεί έτυχε να περάσουν κάποια μέρα ο ξακουστός όσιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης και ο όσιος Παύλος ο Ξηροποταμηνός καθώς βγαίνανε από το Άγιο Όρος και κατευθύνονταν προς την Αθήνα.
Για να μην γίνουν αντιληπτοί περνούσαν από παντού βιαστικά όμως ο Άγιος Φαντίνος χαρισματούχος ως ήταν όταν τους είδε έστω και αν δεν τους γνώριζε προσωπικά από μακρυά έτρεξε κι έβαλε βαθιά μετάνοια μπροστά τους αν και οι ίδιοι για άγνωστο λόγο τον αγνόησαν και τον προσπέρασαν.
Επιστρέφοντας όμως από την Αθήνα φρόντισαν να τον βρουν μιας και έμαθαν ποιος ήταν και να του ζητήσουν συγχώρεση ενώ οι ίδιοι αισθάνθηκαν μεγάλη ευλογία που γνώρισαν από κοντά έναν τόσο ξακουστό άγιο άνθρωπο εκείνης της εποχής.
Μπορεί στις μέρες μας να μην είναι τόσο γνωστός ο άγιος Φαντίνος αλλά εκείνη την εποχή ήταν ιδιαίτερα ξακουστός για την βιοτή του, την ασκητικότητα του, το διορατικό αλλά και το προφητικό του χάρισμα.
Φανταστείτε πως ο Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης ο πρώτος θεμελιωτής του αγιορείτικου και όχι μόνο, κοινοβιακού μοναχισμού θεώρησε ευλογία που τον γνωρισε.
Τα θαύματα τα οποίοι επιτέλεσε μυριάδες. Κοιμήθηκε αφού προείδε τον θάνατο του οσιακα στα 73 του έτη κι αφού αποχαιρέτησε και νουθέτησε για τελευταία φορά όλους τους μαθητές και αδελφούς του.
Τα θαύματα δεν σταμάτησαν όμως εκεί αλλά και μόνο στην επίκληση με πίστη στο όνομα του και μετά θάνατον δεκάδες είναι τα καταγεγραμμένα θαύματα του αγίου.
Ενός Αγίου που στις μέρες μας τον έχουμε ξεχάσει διότι δεν μελετούμε το συναξάρι της ημέρας ούτε προσπαθούμε να δούμε ανά τους αιώνες πως έκαναν πράξη το ευαγγέλιο μυριάδες ανθρώπων αλλά παραμένουμε στο εγώ μας πιστεύοντας ότι κάνουμε αυτό που πρέπει χωρίς να προσπαθούμε για αυτά που ο Ίδιος ο Πλάστης μας, μας έχει δώσει αυτήν εδώ την ζωή.
Άγιε του Θεού, άγιε μου Φαντίνε συ που ένωσες δύση και ανατολή μέσα από την βιοτή σου, συ που με ένα σου πρόσταγμα τα άγρια ημέρευαν και που καθετί στα μάτια των άλλων για παράδοξο φάνταζε και με την προσευχητική σου ικεσία ως λογικό και απλό το μετέτρεπες εύχου και δια εμέ στον Πλάστη και Δημιουργό μας τα αδύνατα δυνατά να γίνουν...
Μεγαλυνάριον
Ἐκ τῆς Καλαβρίας ὤφθης φυτόν, χάριτος Κυρίου ὦ Φαντῖνε θαυματουργέ, πᾶσαν τὴν Ἑλλάδα, ἀσκήσει ἁγιάσας, καὶ ἐν Θεσσαλονίκῃ, ἀναπαυσάμενος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου