ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΟΣΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ.ΜΙΑ ΠΛΗΡΗΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΤΑΙΝΙΑ ( ΠΕΡΙΠΟΥ 2 ΩΡΩΝ ),ΠΟΥ ΓΥΡΙΣΤΗΚΕ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΕΡΓΕΙΟ ΤΟΥ ΜΟΛΔΑΒΟΥ ΜΙΡ ΠΡΙΚΛΙΟΥΤΣΕΝΙΪ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΥΝΑΝΤΑΙ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΤΟΥΝ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ.
Η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας Τριχερούσας αποτελούσε οικογενειακό κειμήλιο του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού, ο οποίος με ευλάβεια την φύλαγε στο παρεκκλήσιο του σπιτιού του.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός ήταν ο πρώτος σύμβουλος του Ουάλιδ τα έτη 705-715, χαλίφη της Συρίας, για όλα τα αναγκαία θέματα, που αφορούσαν το Χριστιανικό πληθυσμό της περιοχής αυτής.
Ακριβώς εκείνη την εποχή, όταν Αυτοκράτορας της Κωνσταντινουπόλεως ήταν ο Λέων Γ ο Ίσαυρος, ξέσπασε η Εικονομαχία. Η προσκύνηση των Ιερών Εικόνων εθεωρείτο ειδωλολατρία. Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός αναδείχθηκε θερμός υποστηρικτής των Άγιων Εικόνων και με τα συγγράμματά του κατατρόπωσε την αίρεση της εικονομαχίας.
Ο Αυτοκράτορας ο Λέων ο Γ’ προκειμένου να απαλλαγεί από την παρουσία του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού, τον συκοφάντησε στο χαλίφη Ουάλιδ με την κατηγορία, ότι σκέπτεται να του γράψει να καταλάβει κρυφά την Δαμασκό.
Ο χαλίφης διέταξε να συλληφθεί αμέσως ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός και να του κοπεί το δεξί χέρι μέσα στην πλατεία της Δαμασκού. Η διαταγή εκτελέστηκε αμέσως. Ο Άγιος έλαβε το κομμένο χέρι του και όλη τη νύχτα ικέτευε την Παναγία γονατισμένος να τον θεραπεύσει προκειμένου να συνεχίσει τον σκληρό αγώνα του υπέρ της Ορθοδοξίας. Κατάκοπος, όπως ήταν, αποκοιμήθηκε για λίγο και τότε είδε σε όραμα την Παναγία μέσα από την Αγία Εικόνα της να του λέει, ότι από τώρα και στο εξής το χέρι του θα είναι θεραπευμένο.
Ο Άγιος ξύπνησε και είδε πραγματικά, ότι το χέρι του είχε αποκατασταθεί και ήταν υγιές. Από τη χαρά του φρόντισε και έβαλε αργυρό ομοίωμα του χεριού του κάτω από το αριστερό μέρος της Εικόνας της Παναγίας. Ένεκα τούτου του περιστατικού, ονομάστηκε η Εικόνα της Παναγίας της Τριχερούσας.
Μετά από τα θαυμάσιο – θαυματουργικό αυτό γεγονός ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός αποφασίζει να εγκαταλείψει τις θέσεις αυτές και να γίνει μοναχός στη Λαύρα του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου στην Παλαιστίνη. Μαζί του είχε και την Αγία Εικόνα της Τριχερούσας.
Το έτος 1217 ο Άγιος Σάββας ο Χιλανδαρηνός, υιός του Βασιλέως της Σερβίας Στεφάνου Νεμάνια, του μετέπειτα ονομασθέντος Συμεών, περνώντας από την Ιερά Μονή του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου, πήρε μαζί του την Εικόνα της Παναγίας της Γαλακτοτροφούσης, την πατερίτσα του ιδρυτού της Ιεράς Μονής και την Εικόνα της Παναγίας Τριχερούσης και τα μετέφερε στην Ιερά Μονή Χιλανδαρίου του Αγίου Όρους, όπου η Αγία Εικόνα παρέμεινε μέχρι το έτος 1347.
Τότε πήγε στο Άγιον Όρος ο Σέρβος Κράλης Δρούσαν, ο οποίος όταν αναχώρησε για την πατρίδα του, πήρε την Εικόνα της Τριχερούσης ως ευλογία. Η Εικόνα φιλοξενήθηκε στην Ιερά Μονή Στουντενίτσης της Σερβίας.
Όταν στις αρχές του 15ου αιώνα οι Σέρβοι πληροφορήθηκαν ότι κινδυνεύουν να υποδουλωθούν στους Τούρκους, αμέσως παίρνουν την Αγία Εικόνα της Παναγίας Τριχερούσας από το Σερβικό Μοναστήρι και την τοποθετούν στη ράχη ενός γαϊδάρου και αφήνουν το ζώο ελεύθερο να το οδηγήσει, όπου η Παναγία θελήσει.
Και πράγματι, κατά θαυματουργικό τρόπο, το ήσυχο αυτό ζώο διέσχισε όλη τη Σερβία, την Ελληνική περιοχή της Μακεδονίας και ήρθε στο Άγιον Όρος, στην Ιερά Μονή Χιλανδαρίου, όπου οι μοναχοί την υποδέχθηκαν με τιμές και λιτανείες. Το ευλογημένο αυτό γαϊδουράκι, σύμφωνα με την ιερή παράδοση, μόλις τοποθετήθηκε η Εικόνα στο Ιερό του Μοναστηριού, έπεσε νεκρό.
Μέχρι σήμερα η Αγία αυτή Εικόνα της Παναγίας Τριχερούσας θεωρείται ως η Ηγουμένη – Πολιούχος της Ιεράς Μονής Χιλανδαρίου και Προστάτης του Σέρβικου Ορθόδοξου λαού. Αυτή καθαυτή η Αγία Εικόνα είναι η πλέον άριστα διατηρημένη παλαιά Βυζαντινή Εικόνα της Θεοτόκου.
Το πρόσωπο της Μητέρας του Θεού είναι τόσο παραστατικό και το βλέμμα Της τόσο γλυκύ, ώστε προκαλεί μεγάλο δέος και συγκίνηση σε όσους την προσκυνούν. Η Εικόνα για λόγους προστασίας και μεγαλοπρέπειας φέρει ένα χρυσό επικάλυμμα – πουκάμισο πάνω στο οποίο είναι επικολλημένοι πέντε χιλιάδες πολύτιμοι λίθοι.
Θαύμα: Γέρων Δανιήλ ο Κατουνακιώτης, ο Σμυρναίος (1844-1929), ιδρυτής της ευαγούς Αδελφότητος και του Ησυχαστηρίου των Δανιηλαίων στα Κατουνάκια.
~ Επιστρέφοντας στο Άγιον Όρος αφού πρώτα παρέλαβε τις αποσκευές του από την Μονή του Αγίου Παντελεήμονος, σκέφθηκε να κατευθυνθή στην αρχαία μονή του Βατοπαιδίου.
Δεν πρόλαβε καλά-καλά να φθάση και έπαθε οξεία προσβολή της νεφρίτιδος. Ο «σκόλοψ τη σαρκί» τον εκέντησε αυτή την φορά πολύ οδυνηρά και τον καθήλωσε για εβδομάδες στο κρεββάτι.
Οι Προϊστάμενοι της μονής τον ενοσήλευσαν με περισσή αγάπη. Περισσότερη όμως στοργή του έδειξε ο μεγάλος γιατρός του Όρους, η Θεοτόκος.
Στο Βατοπαίδι τιμάται ιδιαίτερα η Παναγία. Το Καθολικό του είναι επ΄ ονόματι του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, οι δε θαυματουργές εικόνες της (Βηματάρισσα, Εσφαγμένη, Ελεοβρύτις, Αντιφωνήτρια, Παραμυθία…) φορτωμένες με θαυμαστές ευλαβικές διηγήσεις.
Εκεί φυλάσσεται και η θαυματουργός Αγία Ζώνη της Θεοτόκου, που υπήρχε άλλοτε στην Κωνσταντινούπολη «εν τω σεβασμίω Αυτής οίκω, τω όντι εν τοις Χαλκοπρατείοις», στις Βλαχέρνες.
Ο π. Δανιήλ έτρεφε ιδιαίτερη ευλάβεια στην Κυρία Θεοτόκο. Την ίδια ευλάβεια και την ίδια εμπιστοσύνη και την ίδια τιμή, πού έχουν απέναντι της όλοι οι άγιοι. Την ίκέτευσε, λοιπόν, να τον επισκεφθή στην οδύνη του. Την ικέτευσε με δάκρυα και θέρμη και ήταν βέβαιος για την απάντηση.
Ήξερε τις υποσχέσεις της. Ήταν δυνατόν να μην τις εκπλήρωση; Και πράγματι. Την ημέρα που το μοναστήρι γιόρταζε την εορτή της Αγίας Ζώνης (31 Αυγούστου), ο ασθενής γιατρεύθηκε ξαφνικά και η θεραπεία του ήταν οριστική! Ποτέ πια δεν τον ενώχλησε η φοβερή αυτή αρρώστεια, που τον ταλαιπώρησε δέκα ολόκληρα χρόνια.
Πως να ευχαρίστηση την Πανάμωμη Μητέρα των μοναχών, πως να την υμνήση;
«Μεταβολή των θλιβομένων, απαλλαγή των ασθενούντων υπάρχουσα Θεοτόκε Παρθένε, σώζε πόλιν και λαόν, των πολεμουμένων η ειρήνη, των χειμαζομένων η γαλήνη, η μόνη προστασία των πιστών».
Τέτοιοι ύμνοι δοξολογίας και δεήσεως θα γέμιζαν την ψυχή του, θα ξεχείλιζαν από το στόμα του.
Μετά την θεραπεία του σχεδίαζε να φύγη άπό τό Βατοπαίδι. Ήταν ιδιόρρυθμο μοναστήρι και η παραμονή του σ΄ένα τέτοιο κλίμα τον εκούραζε πολύ. Όχι. Ο γερο – Δανιήλ δεν αγαπούσε τις ιδιορρυθμίες, πού είναι ξένες και άγνωστες στην αληθινή μοναχική ζωή. Μέσα στο πνεύμα του σωστού μοναχισμού είναι το Κοινόβιο, στο οποίο, όπως λέει ο Μέγας Βασίλειος, «δεν υπάρχει το δικό μου και το δικό σου, το θέλημἀ μου και το θέλημά σου».
Ήθελε, λοιπόν, να φύγη, μα οι πατέρες στο Βατοπαίδι τον λάτρευαν. Πού να ξαναβρούν τέτοιον άνθρωπο, τέτοιον καλλιεργημένο μοναχό; Δεν τον άφηναν με κανένα τρόπο.
Αναγκάσθηκε τότε να πάη στον ονομαστό Πνευματικό παπα-Νήφωνα, πού άσκήτευε στην Βατοπαιδινή Σκήτη και να ζητήοη την συμβουλή του. Κι έτσι έμεινε στο μοναστήρι για την υπακοή, όσο κι΄ αν αυτό του φαινόταν σκληρό, όσο κι΄ αν επιθυμούσε άλλη τακτοποίησι… Η παραμονή του εκεί ήταν μία πράξις θυσίας και δεν μπορούσε παρά να την ευλόγηση ο Κύριος.
Οι Επίτροποι της μονής του ανέθεσαν το αρχονταρίκι. Πολύ συνετά, γιατί οι επισκέπτες θα είχαν πολλά να ωφεληθούν από ένα τέτοιον αρχοντάρη. Το πολυσύχναστο αρχονταρίκι του Βατοπαιδίου γνώρισε τότε ιστορικές ημέρες.
Εκτός από την καθαριότητα και την τάξι, η ανάγνωσις στην Τράπεζα, η κοινή προσευχή, οι πνευματικές συζητήσεις έδωσαν έναν άλλο τόνο. Σιγά-σιγά ο ξενώνας του ιδιορρύθμου μοναστηριού πήρε χρώμα Κοινοβίου. Και ο γερο-Δανιήλ, με την γλυκειά και συγχρόνως σοβαρή μορφή του, εκπροσωπούσε άριστα τον αγιορείτικο μοναχισμό στα μάτια των ξένων. Πολλοί προσκυνητές τον θεωρούσαν μάλιστα ηγούμενο!
Τον τελευταίο καιρό της παραμονής στο Βατοπαίδι ταξίδεψε μέχρι την πατρίδα του την Σμύρνη για κάποια ειδική αποστολή της μονής. Χρειάσθηκε να μείνη εκεί εννέα μήνες. Οι συμπατριώτες του καμάρωναν γιατί έβγαλαν ένα τέτοιο πνευματικό ανάστημα. Και πόσες ψυχές δεν βρήκαν κοντά του κατανόησι, φως, προσανατολισμό…
Ο Μητροπολίτης Μελέτιος είχε βέβαια ακούσει από μακρυά πολλά για τον γερο-Δανιήλ. Τώρα όμως πού η προσωπική γνωριμία του βεβαίωσε «του λόγου το ασφαλές», ήταν ενθουσιασμένος και του πρότεινε να τον κρατήση κοντά του, να τον κάνη βοηθό Επίσκοπο. Εκείνος ευχαρίστησε, αλλά δεν δέχθηκε την πρότασι.
— Δεν θεωρώ τον εαυτό μου άξιο για Ιερωσύνη, Σεβασμιώτατε, του είπε. Ούτε πάλι μπορώ ν΄ αποχωρισθώ το περιβόλι της Παναγίας. Έχω δώσει υποσχέσεις…
Αλλά κι΄ αν δεχόταν να μείνη στον κόσμο τί θα κέρδιζε αλήθεια; Φήμη, τιμές, αξιώματα; Είναι τόσο ψεύτικα όλ΄ αυτά, τόσο φευγαλέα και τόσο επικίνδυνα όταν δεν ύπάρχη το υπόβαθρο του θείου θελήματος.
Αλλ΄ αν γινόταν Επίσκοπος, δεν θα εργαζόταν για τον Χριστό; Ασφαλώς. Δεν είχε όμως τέτοια πληροφορία, δεν είχε φανερή επέμβασι του Θεού για να τον πείση ότι πρέπει να επωμισθή τέτοιο αξίωμα. Το θέλημα του Κυρίου πίστευε ότι ήταν να ζήση στην αφάνεια και την ταπείνωσι ενός απλού καλόγερου. «Έκαστος εφ΄ ω ετάχθη».
«Την αγαθήν μερίδα εξελέξατο» και απέφευγε τις πολλές μέριμνες, πού όταν απορροφήσουν τον εργάτη, τον κάνουν να αμελήση την ψυχή του – πράγμα θλιβερό και για τον εαυτό του και για τους άλλους.
Ο γερο-Δανιήλ διψούσε, διψούσε φλογερά για ένα μόνο μεγαλείο.
Γι΄ αυτό προτίμησε το σκαμνάκι του στα Κατουνάκια και όχι θρόνους, την τελευταία θέσι του μοναχού και όχι πρωτοκαθεδρίες. Διψούσε για το μεγαλείο, πού το προσδιώρισε έτσι ο Κύριος: «Όστις θέλει εν υμίν μείζων είναι έστω πάντων διάκονος».
Μετά από πολλά χρόνια, δεδομένης αφορμής, έγραφε ο γερο-Δανιήλ σ΄ ένα έμπιστο πνευματικό του τέκνο: «…Δια να σέβωμαι τους πάντας και να εκκόπτω το οικείον θέλημα και φρόνημα, ουδέποτε με αφήκεν η Κυρία Θεοτόκος να αγαπήσω τας του κόσμου διατριβάς, και να αγαπώ τας ματαίας δόξας και φαντασίας, καίτοι μοι παρουσιάσθησαν αφορμαί Ιερωσύνης και Ηγουμενικαί προτιμήσεις, και δι΄ αυτό εμάκρυνα φυγαδεύων και ηυλίσθην εν τη ερήμω, όπου ήδη το 45ον έτος έχω, μη θέλων να ίδω τας του κόσμου διατριβάς» (22-9-1926. Προς Νικόλαον Ρέγκον).
Στις 17 Σεπτεμβρίου 2021, κυκλοφόρησαν στον τύπο δημοσιεύματα με πηχυαίους τίτλους περί δήθεν κρουσμάτων κορωνοϊού στην Μονή Εσφιγμένου, σε δήθεν ανεμβολίαστους μοναχούς της.
Η Ιερά Μονή Εσφιγμένου διαψεύδει τους τίτλους των δημοσιευμάτων πληροφορεί πως όλοι της οι μοναχοί είναι εμβολιασμένοι και πως ουδείς ασθένησε από COVID-19. Μάλιστα, ο καθηγούμενός της, αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος, είναι ο πρώτος που εμβολιάστηκε στο Άγιο Όρος και εξαρχής υποδεικνύει την υπακοή στην ιατρική πραγματικότητα του σώματος του ανθρώπου.
Τα δημοσιεύματα στον τύπο δεν αφορούν μοναχούς της Μονής μας, αλλά ανθρώπους που κάνουν κατάληψη στο κεντρικό κτήριο της Μονής μας. Πρόκειται για περίπου 25-30 ανθρώπους, οι οποίοι δεν είναι μοναχοί του Αγίου Όρους, ούτε καν ανήκουν στην Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Αυτοί οι άνθρωποι πνευματικά σχετίζονται με το θρησκευτικό νομικό πρόσωπο «Εκκλησία Γ.Ο.Χ. Ελλάδος» και πολιτικά με ακροδεξιά κόμματα, οργανώσεις και λοιπά κυκλώματα.
Οι άνθρωποι αυτοί είναι ανεπιθύμητοι από το σύνολο των μονών του Αγίου Όρους (Ιερά Κοινότητα), οι ίδιοι δηλώνουν πως δεν ανήκουν στην Εκκλησία μας, αλλά σε άλλη (το αποδεικνύουν μάλιστα με προσηλυτισμό, αναβαπτισμούς και άρνηση αγίων μας), εκτοξεύουν βόμβες μολότωφ, φέρνουν όπλα, μπαινοβγαίνουν ελεύθεροι για ψώνια (όπως λένε και τα σημερινά δημοσιεύματα), ενώ ταυτόχρονα διαδίδουν ψευδώς πως είναι αποκλεισμένοι. Παρ’ όλ’ αυτά, το ελληνικό κράτος τους ανέχεται και ουσιαστικά τους υποθάλπει με την χαρακτηριστική του αδράνεια να προστατέψει το Άγιο Όρος από λαθραίους εισβολείς. Το κεντρικό κτήριο πρακτικά έχει μεταβληθεί σε «άβατο» για τις αρχές και σε χώρο παράνομων και σκιωδών δραστηριοτήτων.
Οι καταληψίες επί πολλούς μήνες προβαίνουν σε αντιεμβολιαστική προπαγάνδα σε διαδηλώσεις και στο διαδίκτυο, χρησιμοποιώντας παρανόμως το όνομα της Μονής μας, με αποτέλεσμα να νοσήσουν κάποιοι που τους πίστεψαν. Η Μονή μας έγινε αποδέκτης καταγγελιών από πολίτες για πράξεις των καταληψιών. Οι αρμόδιες αρχές κωφεύουν, παρά τις συνεχείς εκκλήσεις μας.
Οι καταληψίες χρησιμοποιούν στην προπαγάνδα τους ψευδοεπιστημονικά αφηγήματα με την φιλοδοξία να αποκτήσουν οπαδούς. Με την νόσησή τους όμως, ήρθε η ώρα και της έμπρακτης απόδειξης των ψεμάτων τους και της κατάρρευσης και των λοιπών ιδεολογημάτων τους. Ακόμα και αν κάποιος που διαμένει στο κατειλημμένο κτήριο χάσει την ζωή του από COVID-19, πολύ εύκολα μπορούν να το διαψεύσουν, ώστε να σωθεί το αφήγημα της ηγεσίας της κατάληψης, καθώς κανείς δεν δύναται να ξέρει ποιος μπαινοβγαίνει και ποιος διαμένει σε αυτό.
Το ελληνικό κράτος, ως αρμόδιο για την προστασία του Αγίου Όρους, υποχρεούται να σταματήσει να ανέχεται την κατάληψη εδαφών του από εξωεκκλησιαστικά άτομα, και την παράνομη χρήση ονόματος αγιορείτικης μονής με σκοπό την διάδοση καταστροφικών για την δημόσια υγεία θεωριών.
Οι τίτλοι των δημοσιευμάτων για ανεμβολίαστα κρούσματα COVID-19 στο δυναμικό της Μονής Εσφιγμένου, δημιουργούν εντυπώσεις που δυσφημούν την Μονή, το Άγιο Όρος και την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία γενικότερα. Η Μονή μας επιφυλάσσεται για την άσκηση κάθε νομίμου δικαιώματός της.
Ιερά Μονή Εσφιγμένου
Άγιον Όρος
Η μία μετά την άλλη οι μοναχές του Ιερού Κοινοβίου Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην Ορμύλια Χαλκιδικής προσήλθαν στο νοσοκομείο και εμβολιάστηκαν για τον κορωνοϊό.
Το ίδιο και οι μοναχές της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου Σουρωτής, όπου αναπαύεται ο Γέρων Παΐσιος, οι οποίες έκαναν το εμβόλιο σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης.
Πλέον αμπάρωσαν την πόρτα των μονών τους στην «κατάρα» της COVID-19, προσθέτοντας στην προσευχή και την επιστημονική γνώση, που όπως λένε «αποτελεί δώρο Θεού».
Κατόπιν αυτού θα μπορούν άφοβα και χωρίς τον κίνδυνο να μεταδώσουν τον ιό να ασκούν το διακονικό τους έργο στο εκτός τειχών ποίμνιο, που είναι ιδιαίτερα μεγάλο, και ταυτόχρονα να στείλουν το μήνυμα του εμβολιασμού στους πιστούς.
Τα δύο αυτά μεγαλύτερα γυναικεία μοναστήρια της χώρας, με 120 και 62 μοναχές αντίστοιχα, μπορεί να αποτελούν φωτεινά παραδείγματα, δεν αντανακλούν, όμως, τη γενικότερη εικόνα που εμφανίζει ο «γαλαξίας» των ανά την επικράτεια μοναστηριών, όπου επωάζεται αντιεμβολιαστικό «τζιχάντ», το οποίο μεταδίδεται και στην κοσμική κοινωνία των πιστών.
Οι πληροφορίες διαρρέουν δύσκολα και μόνο εάν χρειαστεί να νοσηλευτούν κάποιοι, ή κάποιες, εκτός μοναστηριού, για να σωθούν με τα όπλα της επιστήμης, μαθαίνει ο έξω κόσμος πόσο ευάλωτοι είναι (και) όλοι εκείνοι που στο όνομα του Θεού επιχειρούν με κατάρες και μαγγανείες να προστατευθούν και να προστατεύσουν το ποίμνιό τους από τη θανατηφόρο πανδημία.
Κατέληξαν σε νοσοκομεία
Επτά μοναχές από γυναικεία μονή των Μετεώρων νοσηλεύτηκαν πριν από λίγες μέρες με COVID-19 σε νοσοκομείο της Λάρισας.
Είκοσι πέντε από τις 37 μοναχές ενός άλλου γυναικείου μοναστηριού του «πέτρινου δάσους» της Θεσσαλίας νόσησαν και η ηγουμένη τους πέθανε.
Δεκαέξι από τις 25 καλόγριες στο ησυχαστήριο Αγίου Νεκταρίου – Αγίας Τριάδας στην Αίγινα νόσησαν με COVID-19 και μια μοναχή της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου στη Μάκρη του Εβρου κατέληξε στο νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης, ενώ πολλές άλλες βρέθηκαν θετικές στον ιό.
Δεν είναι βεβαίως ευάλωτες μόνον οι γυναικείες μονές στην COVID-19, αφού μόνο το Αγιον Ορος μετράει οκτώ νεκρούς μοναχούς και άλλους περίπου 400 νοσήσαντες, ενώ ων ουκ έστιν αριθμός όσων καλογέρων/καλογριών προσβλήθηκαν με ελαφρά συμπτώματα και έλαβαν επιτόπου φαρμακευτική αγωγή ή χρειάστηκε να μεταφερθούν σε νοσοκομεία.
Οπως, όμως, επισημαίνουν εκκλησιαστικές και ιατρικές πηγές, ο πιο επικίνδυνος ιός που εκπέμπεται την ώρα της παγκόσμιας μάχης με την καταιγίδα, από τα μοναστηριακά κοινόβια, δεν είναι τόσο η COVID-19, όσο αυτός κατά του εμβολίου.
Στη συντριπτική πλειονότητα των 1.000 και πλέον ανά την Ελλάδα μοναστηριών, γυναικείων (πλειονότητα) και ανδρικών, και κυρίως σε αυτά των φανατικών ζηλωτών παλαιοημερολογητών, το κύμα του αντιεμβολιασμού σαρώνει και μεταδίδεται από εκεί στην κοινωνία οπλισμένο με «ευλογία Θεού».
Καθώς οι μοναχοί παραδοσιακά ασκούν ισχυρή επιρροή στους τοπικούς πληθυσμούς, ο λόγος του «γέροντα», του θρησκευτικού και πνευματικού καθοδηγητή δηλαδή, εκλαμβάνεται ως λόγος του Θεού, που δεν επιδέχεται κρίση.
Ετσι, όταν ο «γέροντας» εμφανιστεί στο έξωθεν ποίμνιο να υποστηρίζει εις το όνομα του Θεού ότι ο ιός είναι ανύπαρκτος και το εμβόλιο έργο του σατανά ή των Εβραίων, που έγινε για να εξοντώσει τον άνθρωπο, για τον «υποτακτικό» πιστό αυτό είναι νόμος, τον οποίο όχι μόνο οφείλει να τον εφαρμόσει αλλά και να τον διαδώσει.
«Το φαινόμενο του “γεροντισμού”, κατά το οποίο δημιουργούνται ομάδες κοσμικών πιστών γύρω από έναν μοναχό, οι οποίες τον υπερασπίζονται με τυφλό φανατισμό σε όλες του τις απόψεις και συμπεριφορές, αποτελεί βόμβα στα θεμέλια της Εκκλησίας μας», λέει στην «Κ» ο καθηγούμενος της νέας, νόμιμης Μονής Εσφιγμένου του Αγίου Ορους κ. Βαρθολομαίος. «Τώρα με τα εμβόλια, οι πιο πολλοί αρνητές ρασοφόροι φανατίζουν τον κόσμο των πιστών με παρανοϊκές θεωρίες και είναι γι’ αυτό επικίνδυνοι», υποστηρίζει.
Στα κοινόβια
Τι συμβαίνει όμως στα κοινόβια των μοναστηριών, με τις δεκάδες χιλιάδες ρασοφόρους/ες;
Πλην του Αγίου Ορους όπου μπορούν να εισέλθουν μόνο εμβολιασμένοι, νοσήσαντες και με μοριακά τεστ, τα υπόλοιπα ανά τη χώρα μοναστήρια λειτουργούν σαν να μη συμβαίνει τίποτα, με ανοιχτές τις πύλες τους στους προσκυνητές που συμμετέχουν στα τελετουργικά δίχως κανένα προστατευτικό μέτρο.
Οπως μας λέει προβεβλημένο κοσμικό στέλεχος του παλαιοημερολογητισμού, με στενούς δεσμούς με την κατειλημμένη από φανατικούς ζηλωτές Μονή Εσφιγμένου του Αθω, ο οποίος όμως δεν θέλησε να μιλήσει επώνυμα, καθώς, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, έχει στοχοποιηθεί από τους «εχθρούς, παπικούς οπαδούς του εμβολίου», στα μοναστήρια δεν επιτρέπονται οι μάσκες και τα αντισηπτικά, ενώ στους επισκέπτες συνιστάται, «εφόσον ρωτήσουν», να μην κάνουν το εμβόλιο.
Ενδεικτικά, στην Ιερά Μονή Αγίας Παρασκευής Μηλοχωρίου στην Κοζάνη δύο μεγάλα πανό τοποθετημένα πάνω από την κεντρική είσοδο του ιερού ναού του μοναστηριού ενημερώνουν ότι απαγορεύεται από τον ηγούμενο η είσοδος σε όσους φορούν μάσκα, σημειώνοντας πως «τις μάσκες τις φορούν οι ληστές».
Χιλιάδες ανύποπτοι άνθρωποι όλων των ηλικιών προσέρχονται «μετά φόβου Θεού» καθημερινά στους αντιεμβολιαστικούς αυτούς θυλάκους για να ασκήσουν τα λατρευτικά τους καθήκοντα και εξέρχονται πεπεισμένοι(;) ότι εάν κάνουν το εμβόλιο κινδυνεύουν να προσβληθούν από τον καρκίνο ή οι γυναίκες να μην τεκνοποιήσουν.
Κανονικά και απρόσκοπτα ασκούν στην πλειονότητά τους το διακονικό τους έργο εκτός μονής οι μοναχοί μεταλαμπαδεύοντας τον «ιό» κατά του εμβολίου, και αρκετοί εξ αυτών πρωτοστατούν στα συλλαλητήρια αντιεμβολιαστών προβαίνοντας σε ακρότητες επί του πεδίου με εικόνες και ευαγγέλια ανά χείρας!
Βαρύς απολογισμός
«Δυστυχώς θα χρεωθούμε τις στενοκεφαλιές κάποιων. Είναι αμαρτία να χάνονται άνθρωποι όταν η επιστήμη μάς διαθέτει το όπλο να προστατευθούμε», λέει ένας άλλος αγιορείτης, μονής που εμβολίασε όλα τα μέλη του κοινοβίου της.
To λίκνο του μοναχισμού, στον Αθω, δέχθηκε σφοδρή επίθεση από την COVID-19 και τουλάχιστον οι μισοί από τους 2.000 και πλέον πατέρες νόσησαν, οκτώ πέθαναν, 400 εμβολιάστηκαν (δεν είναι λίγοι) σε ένα αξιοζήλευτο εγχείρημα πολιτικής διοίκησης και ιεράς κοινότητας, και άλλοι τόσοι, νεοζηλωτές σε κελιά και σκήτες, αλλά και σε δύο – τρία μοναστήρια, με επίκεντρο τους ταμπουρωμένους στην παλιά μονή Εσφιγμένου φονταμενταλιστές, αρνούνται με φανατισμό να κάνουν το εμβόλιο.
Ο παποκαισαρισμός και το εμβόλιο
Ο «υπό διωγμόν» από τους πιστούς των εμβολίων και τους παπικούς(!) αρνητής παλαιοημερολογίτης λέει στην «Κ»:
«Με τα εμβόλια καλλιεργούν τον φόβο και φτιάχνουν την υποταγή στο παποκαισαρικό σύστημα. Προσπαθούν να καταργήσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, έχουν συνταχθεί με τον διάβολο. Τα εμβόλια σκοτώνουν τον άνθρωπο. Τα πιο πολλά μοναστήρια υψώνουν το λάβαρο του αγώνα κατά του εμβολιασμού».
Ο ίδιος διατυπώνει ακόμη μία εξοργιστική θεωρία, που όμως διακινείται ευρέως στον κόσμο των αρνητών. Σύμφωνα με αυτή, το «σύστημα» πληρώνει το ποσό των 1.400 ευρώ σε όποιον συγγενή νεκρού εμφανίσει τον άνθρωπό του ως θύμα του κορωνοϊού, αν και μπορεί να έχει υποκύψει από άλλη αρρώστια, ακόμη και από τροχαίο. «Ετσι εμφανίζουν πολλά θύματα του δήθεν τρομερού ιού».
Ο καθηγούμενος της «νέας» Μονής Εσφιγμένου επιτίθεται με δριμύτητα εναντίον όλων αυτών λέγοντας: «Οι αρνητές της επιστήμης είναι αρνητές της ορατής πραγματικότητας. Από τον πολύ εγωισμό τους είναι έτοιμοι να πιστέψουν σε κάθε διαβολική φαντασία, κάθε ψεύδος. Αμετακίνητοι στα στρεβλά πιστεύω τους είναι ικανοί να πιστέψουν σε τσαρλατάνους, ψευδογιατρούς και σύγχρονους “σαμάνους”. Οι αρνητές είναι μια μειοψηφία της κοινωνίας, που αξίζει να προσευχηθούμε για αυτούς στον Κύριο να φωτίσει τις καρδιές τους και τον νου τους, να αποδεχθούν αυτά που και ο ίδιος ο Αγιος προσέφερε, δηλαδή τα καλύτερα δυνατά σύγχρονα μέσα για την υγεία και μακροημέρευσή τους! Το αντιεμβολιαστικό κίνημα εξαπλώνεται ανησυχητικά και κάποιοι ρασοφόροι στα μοναστήρια συνεισφέρουν τα μέγιστα για να το φουντώσουν. Διχάζουν τον κόσμο. Λένε τερατώδη πράγματα. Οι καταληψίες της παράνομης Εσφιγμένου πρωτοστατούν σε επεισόδια στα συλλαλητήρια. Καλλιεργούν σύγχυση στον κόσμο, και μάλιστα έγιναν εναντίον της νόμιμης αδελφότητας της Εσφιγμένου καταγγελίες στις Αρχές που μας ζήτησαν εξηγήσεις για βιαιοπραγίες σε συγκεντρώσεις, τις οποίες όμως διέπραξαν οι “ταλιμπάν” της παράνομης. Τέτοια πράγματα γίνονται από τους φανατικούς».
Μητροπολίτης της Βόρειας Ελλάδας που έχει υπό την πνευματική σκέπη του γυναικεία μονή με 50 μοναχές, εκ των οποίων επτά απόφοιτες της Ιατρικής, αφηγήθηκε, «με καημό» όπως μας τόνισε, στην «Κ» το παρακάτω περιστατικό: «Στο μοναστήρι νόσησαν από κορωνοϊό και μία πέθανε. Παρ’ όλα αυτά αρνήθηκαν να εμβολιαστούν όχι γιατί δεν συνειδητοποίησαν το πρόβλημα, αλλά από φόβο μήπως τις κακοχαρακτηρίσουν τα άλλα μοναστήρια γιατί έκαναν το εμβόλιο. Η κατάσταση είναι τραγική»…
Πηγή : Kathimerini.gr
Μετά από 115 ολόκληρες ημέρες ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου παρέστη συμπροσευχόμενος στην λαμπρή Πανήγυρη της Καταθέσεως της Τιμίας Ζώνης που τελέστηκε μεγαλοπρεπώς στο Βατοπαίδι προεξάρχοντος του Καθηγουμένου της Ι. Μ. Σταυρονικήτα, Αρχιμανδρίτου Τύχωνος.
Χτες το βράδυ σε κλίμα βαθιάς κατάνυξης και δέους τελέστηκε Ιερά Αγρυπνία έως τις πρώτες πρωινές ώρες και σήμερα το πρωί η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία με λιτάνευση της Τιμίας Ζώνης και άλλων Ιερών Κειμηλίων της Μονής.
Ο γέροντας Εφραίμ με ιδιαίτερη συγκίνηση ανέγνωσε το ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ και το ΠΙΣΤΕΥΩ ενώ κατά τη διάρκεια της Τράπεζας αναφέρθηκε εκτενώς στη Χάρη του Ιερού Κειμηλίου της Θεοτόκου και στη θαυματουργική δύναμη του, κάτι το οποίο βίωσε κι ο ίδιος στη δοκιμασία που είχε πρόσφατα με την υγεία του.
Η επιστροφή του Γέροντα Εφραίμ στο μοναστήρι του, ήταν ένα γεγονός που το περίμεναν όλοι με πολλή ανυπομονησία. Οι πατέρες της Μονής λένε ότι δεν ήταν τυχαίο που ήλθε ακριβώς μια μέρα πριν την πανήγυρη της Μονής για την Αγία Ζώνη της Παναγίας. Μετά τη δοκιμασία του από την ασθένεια του κορωνοϊού και με απουσία τρισήμισι περίπου μηνών στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός και στο Κέντρο Αποκατάστασης Animus επέστρεψε σήμερα υγιής κοντά στα πνευματικά του παιδιά.
Η υποδοχή ήταν σεμνή και συγκινητική. Έφθασε γύρω στις 7:30 μ.μ. στο λιμανάκι της Μονής όπου τον περίμενε όλη η Σύναξη των Προϊσταμένων της Μονής, ενώ σύσσωμη η αδελφότητα τον περίμενε έξω από την πύλη της Μονής, όπου οι πατέρες, με εμφανή χαρά στα πρόσωπά τους, παραταγμένοι ένθεν και ένθεν έπαιρναν την ευχή του ασπαζόμενοι το χέρι του.
Στην πύλη της Μονής τον περίμεναν όλοι οι ιερείς και διάκονοι της Μονής φορώντας τα άμφιά τους και ένας από αυτούς κρατούσε την Αγία Ζώνη της Παναγίας για να προσκυνήσει ο Γέροντας.
Έδειξε να συγκινείται, όμως προχώρησε μπαίνοντας στην είσοδο της Μονής, ενώ προπορεύονταν οι χοροί των μοναχών ψάλλοντας το Άξιον Εστί σε δεύτερο ήχο, το λεγόμενο «Αγιορείτικο». Έτσι προχώρησε προς τον ναό η πομπή (ψάλτες, ιερείς, διάκονοι, ο Γέροντας έχοντας φορέσει τον ηγουμενικό μανδύα, και ακολουθούσαν οι μοναχοί και λίγοι προσκυνητές).
Μέσα στον ναό έψαλαν κάποια τροπάρια οι χοροί και την αργή δοξολογία και έγιναν δεήσεις από τους διακόνους. Ο Γέροντας είπε συγκινημένος την προσευχή «Επάκουσον ημών ο Θεός…». Ακολούθως μαζεύτηκαν όλοι οι ψάλτες και έψαλαν ένα ωραίο πολυχρόνιο για τον Γέροντα.
Εν συνεχεία προσφώνησε τον Γέροντα, ο κατά την απουσία του αντικαταστάτης του π. Γερμανός, αρχίζοντας έτσι: «Πολυαγαπημένε και πολυσεβαστέ μας Γέροντα, με πολλή χαρά και ιδιαίτερη συγκίνηση σας υποδεχόμαστε σήμερα και δόξα τω Θεώ για την αίσια έκβαση και αυτής της θλίψεως και δοκιμασίας, ποὺ επήλθε πρωτίστως σ᾿ εσάς και κατ’ επέκταση σε όλη την αδελφότητα…».
Ακολούθως τόνισε ότι η αποκατάσταση της υγείας του Γέροντα αποτελεί ένα θαύμα που οφείλεται κατά μεγάλο μέρος στις προσευχές όχι μόνο της αδελφότητας αλλά και όλης της Εκκλησίας, αλλά που δείχνει ότι η παρουσία του είναι αναγκαία. Επίσης είπε ότι η αδελφότητα τον αισθάνεται ως πατέρα που επιστρέφει στα παιδιά του και που είναι Σίμωνας Κυρηναίος και φορέας ενότητος γι’ αυτούς.
Ο π. Γερμανός ευχαρίστησε τον κ. Αχιλλέα Νταβέλη, Πρόεδρο του Κέντρου Αποκαταστάσεως Animus –όπου ο Γέροντας νοσηλεύθηκε του τελευταίους μήνες μέχρι την αποθεραπεία του– ο οποίος συνόδευσε τον Γέροντα μέχρι την Μονή και βρισκόταν εκεί. Επίσης ευχαρίστησε τις καθηγήτριες ιατρούς Αναστασία Κοτανίδου και Ελένη Μάγειρα, στις οποίες, όπως είπε, μετὰ Θεὸν «οφείλουμε τα μέγιστα για την αποκατάσταση της υγείας του Γέροντος».
Ο Γέροντας αντιφώνησε τον π. Γερμανό και όλη την αδελφότητα ευχαριστώντας τον Θεό για το θαύμα αυτό που του επεφύλαξε, γιατί μέσα από την βίωση αυτής της εμπειρίας που έφθασε μέχρι τις πύλες του θανάτου, του χάρισε δυνατότητα να Τον ευχαριστεί με όλο του το είναι. Είπε στους αδελφούς ότι με την βοήθεια του Θεού θα είναι δίπλα τους σε κάθε πρόβλημα και δυσκολία τους και προέτρεψε όλους να έχουν εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού που φθάνει μέχρι και λεπτομέρειας της ζωής του κάθε ενός από εμάς.
Ανέβηκαν όλοι στο συνοδικό όπου παρατέθηκε κέρασμα και ο Γέροντας Εφραίμ μίλησε με λόγους παρηγορητικούς στους αδελφούς και στους προσκυνητές της Μονής. Οι πατέρες έψαλαν το Άξιον Εστί και τον καλοφωνικό ειρμό «Κύκλω της τραπέζης σου» προς τιμή του Γέροντα.
Ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, Γέροντας Εφραίμ, μίλησε για την περιπέτεια της υγείας του με τον κορωνοϊό και το ζήτημα των εμβολιασμών σε εκπομπή κυπριακού καναλιού με τίτλο «Αιχμές», όπου αποκάλυψε και το πότε ακριβώς βγαίνει από το κέντρο αποθεραπείας, όπου βρίσκεται εδώ και περίπου δύο μήνες.
ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ:
Η ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΑΚΥΡΩΘΗΚΕ,ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΔΥΣΜΕΝΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ.
ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΟΤΑΝ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΝ,ΝΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ ΤΟΥ 2022,ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ.
ΕΚ ΤΟΥ Δ.Σ.
Την ευχή του να τερματιστεί η διάδοση ψευδοεπιστημονικών απόψεων περί δήθεν επικινδυνότητας των εμβολίων, η συκοφάντηση των ειδικών και η ανερμάτιστη υποβάθμιση της σοβαρότητας της νόσου, εκφράζει ο Οικουμενικός Πατριάρχης στο μήνυμά του για την αρχή της Ινδίκτου.
Διαβάστε αναλυτικά το μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχη για την Αρχή της Ινδίκτου:
† Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΤΙΣΕΩΣ
ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Τιμιώτατοι ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ἡ ἑορτή τῆς Ἰνδίκτου, ἡ ἐπίσημος ἡμέρα προσευχῶν διά τό φυσικόν περι-βάλλον, εὑρίσκει καί ἐφέτος τήν ἀνθρωπότητα ἀντιμέτωπον μέ ἔντονα καιρικά φαινόμενα λόγῳ τῆς προϊούσης κλιματικῆς ἀλλαγῆς, καταστροφικάς πλημμύρας καί πυρκαϊάς εἰς ὅλον τόν πλανήτην, καθώς καί μέ τήν πανδημίαν τοῦ κορωνοϊοῦ καί τάς κοινωνικάς καί οἰκονομικάς ἐπιπτώσεις της.
Τό γεγονός ὅτι τά περιοριστικά μέτρα εἰς τάς μετακινήσεις καί ἡ ἐπιβολή ὁρίων εἰς τήν βιομηχανικήν παραγωγήν ὡδήγησαν εἰς μείωσιν τῶν ρύπων καί τῆς ἐκπομπῆς ἀερίων, ὑπῆρξεν ἕν ἐπί πλέον σημαντικόν δίδαγμα περί τῆς ἀλληλουχίας τῶν πάντων ἐν τῷ κόσμῳ καί περί τῆς ἀλληλοπεριχωρήσεως πασῶν τῶν διαστάσεων τῆς ζωῆς. Ἀπεκαλύφθη ἐπίσης ἐκ νέου ὅτι αἱ οἰκολογικαί πρωτοβουλίαι τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, αἱ ὁποῖαι ἀποτελοῦν προέκτασιν τῆς θεολογίας καί τῆς λειτουργικῆς παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας, συμπορεύονται μέ τάς διαπιστώσεις τῆς ἐπιστήμης καί τήν προτροπήν ἐκ μέρους τῶν εἰδημόνων πρός πολύπλευρον κινητοποίησιν διά τήν προστασίαν τῆς ἀκεραιότητος τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος.
Προσευχόμεθα διά τήν ταχεῖαν ὑπέρβασιν τῶν συνεπειῶν τῆς ὑγειονομικῆς κρίσεως καί διά τόν ἄνωθεν φωτισμόν τῶν κυβερνήσεων παγκοσμίως, ὥστε νά μή ἐπιστρέψουν ἤ νά ἐπιμείνουν εἰς τόν οἰκονομισμόν, εἰς ἐκείνας τάς ἀρχάς ὀργανώσεως τῆς οἰκονομικῆς ζωῆς, τῆς παραγωγῆς καί τῆς καταναλώσεως καί τῆς ἐξαντλητικῆς ἐκμεταλλεύσεως τῶν φυσικῶν πόρων, αἱ ὁποῖαι ἴσχυον πρό τῆς πανδημίας.
Εἰλικρινής εὐχή τῆς ἡμῶν Μετριότητος εἶναι καί ὁ τερματισμός τῆς διαδόσεως ψευδοεπιστημονικῶν ἀπόψεων περί δῆθεν ἐπικινδυνότητος τῶν ἐμβολίων κατά τοῦ κορωνοϊοῦ Covid-19, τῆς κατασυκοφαντήσεως τῶν εἰδικῶν καί τῆς ἀνερματίστου ὑποβαθμίσεως τῆς σοβαρότητος τῆς νόσου.
Δυστυχῶς, παρόμοιαι θέσεις διαδίδονται καί ἀναφορικῶς πρός τήν κλιματικήν ἀλλαγήν, τά αἴτια καί τά ὀλέθρια ἐπακόλουθά της. Ἡ πραγματικότης εἶναι τελείως διαφορετική, ἐνώπιον δέ αὐτῆς ἀπαιτεῖται ὑπευθυνότης, σύμπραξις, συμπόρευσις καί κοινόν ὅραμα.
Εἶναι ἀδιανόητον νά ἀδρανῶμεν, ἐν ἐπιγνώσει τῶν κοινῶν διά τό ἀνθρώπινον γένος μεγάλων συγχρόνων προκλήσεων. Ἡ ἀδιαφορία διά τόν πάσχοντα συνάν-θρωπον καί διά τήν καταστροφήν τῆς «καλῆς λίαν» δημιουργίας εἶναι προσβολή τοῦ Θεοῦ καί ἀθέτησις τῶν ἐντολῶν του. Ὅπου ὑπάρχει σεβασμός πρός τήν κτίσιν καί ἔμπρακτος ἀγάπη πρός τόν «ἠγαπημένον τοῦ Θεοῦ» ἄνθρωπον, ἐκεῖ εἶναι παρών ὁ Θεός.
Μετά τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Σύνοδον (Κρήτη 2016), τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, συμφώνως πρός τό πνεῦμα καί τάς ἀποφάσεις αὐτῆς, ὥρισε μίαν ἐπίσημον ἐπιτροπήν ἐκ θεολόγων διά τήν κατάρτισιν ἑνός κειμένου περί τῶν κοινωνικῶν συνεπειῶν τῆς πίστεώς μας καί περί τῆς κοινωνικῆς ἀποστολῆς καί μαρτυρίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τόν σύγχρονον κόσμον. Εἰς τό κείμενον τοῦτο, τό ὁποῖον ἔχει ἐγκριθῆ πρός δημοσίευσιν ὑπό τῆς περί ἡμᾶς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί φέρει τόν τίτλον Ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς.
Τό κοινωνικόν ἦθος ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ, σημειοῦνται προσφυῶς τά ἑξῆς: «Ἡ Ἐκκλησία ἐνθαρρύνει τούς πιστούς νά εἶναι εὐγνώμονες διά τά εὑρήματα τῶν ἐπιστημῶν καί νά δέχωνται ἀκόμη καί ἐκεῖνα τά ὁποῖα, ἐνδεχομένως, θά τούς ὑπεχρέωναν νά ἀναθεωρήσουν τάς ἀντιλήψεις των διά τήν ἱστορίαν καί τό πλαίσιον τῆς κοσμικῆς πραγματικότητος. Ἡ ἐπιθυμία δι᾿ ἐπιστημονικήν γνῶσιν ἀπορρέει ἀπό τήν ἰδίαν πηγήν μέ αὐτήν τοῦ ἱμέρου τῆς πίστεως νά εἰσέλθῃ ἔτι βαθύτερον εἰς τό μυστήριον τοῦ Θεοῦ». (§ 71).
Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία προβάλλει μετ᾿έμφάσεως τό ἀδιαί-ρετον τῆς προστασίας τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος καί τῆς φιλανθρώπου μερίμνης διά τόν πλησίον. Τόσον ἡ οἰκοφιλική συμπεριφορά, ὅσον καί ἡ ἀναγνώρισις τῆς ἱερότητος τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, εἶναι «λειτουργία μετά τήν Λειτουργίαν», ζωτικαί διαστάσεις τῆς εὐχαριστιακῆς πραγματώσεως τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἔμπρακτος σεβασμός τῆς κτίσεως καί τόπος καί τρόπος τοῦ πολιτισμοῦ τοῦ προσώπου καί τῆς ἀλληλεγγύης.
Τιμιώτατοι ἀδελφοί καί προσφιλέστατα τέκνα,
Εἰς αὐτήν τήν δύσκολον περίοδον, ἡ ἀνάληψις πρωτοβουλιῶν διά τόν περιο-ρισμόν τῆς πανδημίας ἀποτελεῖ βασικόν ποιμαντικόν καθῆκον διά τήν Ἐκκλησίαν. Κατηγορική ἠθική ἐπιταγή εἶναι ἐπίσης ἡ στήριξις τῆς γενικῆς προσβάσεως εἰς τόν ἐμβολιασμόν κατά τοῦ κορωνοϊοῦ, πρωτίστως δέ διά τούς πτωχοτέρους λαούς, κατά τόν Κυριακόν λόγον, «ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοί ἐποιήσατε» (Ματθ. κε’, 40).
Ὀφείλομεν νά ἀγαπῶμεν ἀλλήλους «καθώς ὁ Χριστός ἠγάπησεν ἡμᾶς» (Ἐφέσ. ε’, 2) καί νά ἀναδεικνυώμεθα «ἱερεῖς» τῆς δημιουργίας, φυλάσσοντες καί καλλιεργοῦντες αὐτήν μέ ἐπιμέλειαν καί στοργήν, ἀναφέροντες τό τιμαλφέστατον τοῦτο δῶρον τῆς Θείας Χάριτος μετ᾿ εὐχαριστίας εἰς τόν Κτίστην τῶν ἁπάντων.
Κατακλείοντες, εὐχόμεθα ὁλοθύμως πᾶσιν ὑμῖν εὐλογημένον, ὑγιές καί καλλίκαρπον τό νέον ἐκκλησιαστικόν ἔτος καί ἐπικαλούμεθα ἐφ᾿ ὑμᾶς, μεσιτείᾳ τῆς Παναγίας τῆς Παμμακαρίστου, τήν χάριν καί τό ἔλεος τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾯ ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς ἀπεράντους αἰῶνας. Ἀμήν!
,βκα’ Σεπτεμβρίου α’
Ὁ Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης πάντων ὑμῶν
