Η Ουρανούπολη είναι ένα παραθαλάσσιο χωριό του νομού Χαλκιδικής και το κυριότερο πέρασμα για το Άγιο Όρος. Ο πληθυσμός ανέρχεται σε 960 περίπου κατοίκους, οι οποίοι ασχολούνται κυρίως με τον τουρισμό και με την αλιεία. Η απόστασή της από τη Θεσσαλονίκη είναι 132 χιλιόμετρα και από την έδρα του Δήμου 17. Από το λιμάνι μπορεί κανείς να επισκεφθεί το Άγιον Όρος ή τα κοντινά νησάκια Δρένια. Σε απόσταση 2 χιλιομέτρων βρίσκεται η Μονή Ζυγού, ένα από τα πρώτα μοναστήρια που ιδρύθηκαν το 10ο αιώνα και είναι προσπελάσιμο και από γυναίκες, καθώς εδαφικά δεν ανήκει στην επικράτεια του Αγίου Όρους. Λίγο πριν από τα όρια του Αγίου Όρους βρίσκεται το Φραγκόκαστρο, ενθύμιο της περιόδου της Φραγκοκρατίας στην περιοχή. Η Ουρανούπολη μπορεί να είναι ο τελευταίος κοσμικός τόπος στον οποίο φθάνει ο επισκέπτης που σκοπεύει να επισκεφθεί το Άγιο Όρος, αλλά το όνομά της δεν το οφείλει στο γεγονός ότι αποτελεί την «πύλη» προς τη μοναστική πολιτεία.
Ιστορικά στοιχεία για την Ουρανούπολη
Η Ουρανούπολη, όπως είναι σήμερα κτίστηκε στη θέση αρχαίας πόλης. Η τελευταία ιδρύθηκε το 315 π.Χ. από τον Αλέξαρχο, ο οποίος ήταν αδερφός του Κάσσανδρου. Αυτός οικοδόμησε την Ουρανούπολη πάνω στα ερείπια της αρχαίας Σάνης, που είχε καταστραφεί από το Φίλιππο Β΄. Πρόκειται για την ίδια πόλη (Ακρόθωοι) των αρχαίων γεωγράφων. Σε νομίσματα που έχουν βρεθεί αναγράφονται οι λέξεις “Ουρανίας Πόλεως” και “Ουρανιδών Πόλεως” με τη μορφή της θεάς Ουρανίας Αφροδίτης καθισμένης σε σφαίρα από τη μια όψη, και από την άλλη τον ήλιο ακτινοστεφή με οκτώ ακτίνες. Υπήρξε Μετόχι και κτήμα της Μονής Βατοπεδίου.
Στην ευρύτερη περιοχή της Ουρανούπολης έχουν βρεθεί σημαντικές αρχαιότητες. Σε απόσταση 1 χιλιομέτρου ανατολικά του χωριού, στη θέση Κοκκινοχώραφο, αποκαλύφθηκε τάφος της ρωμαϊκής εποχής. Εντοπίστηκε σ’ έναν χαμηλό λόφο, κοντά στο δρόμο που οδηγεί στη μονή Ζυγού και την οριογραμμή του Αγίου Όρους. Η ανακάλυψη έγινε μέσα στα όρια ιδιωτικού κτήματος κατά τη διάρκεια εργασιών ισοπέδωσης. Το εύρημα μπορεί να μην εντυπωσιάζει σε πρώτη ανάγνωση, αλλά μας δίνει ένα νέο στοιχείο για μια ανεξερεύνητη από αρχαιολογική άποψη περιοχή, η οποία είναι γνωστή για την έντονη ανθρώπινη παρουσία κατά την αρχαιότητα. Το ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι παρόμοιοι λιθοσωροί παρατηρούνται σε αρκετές θέσεις στην γύρω περιοχή, ένδειξη που ίσως μαρτυρά την ύπαρξη οργανωμένου αρχαίου νεκροταφείου. Βορειότερα, σε μικρή απόσταση από την προαναφερθείσα τοποθεσία, υπάρχει υδατογέφυρα και στοά με σύστημα υδρομάστευσης της μεταβυζαντινής εποχής, καθώς και άλλα έργα που φαίνεται να εντάσσονται σ’ ένα γενικότερο σύστημα υδροδότησης της περιοχής. Κανείς δεν παραλείπει να δει τη φημισμένη αυτή μονή, η οποία προσεγγίζεται εύκολα και ευχάριστα με τα πόδια. Ο αρχαιολογικός χώρος είναι καλά οργανωμένος και η επίσκεψη στο φυσικό όριο με τη μοναστική κοινότητα του Άθωνα είναι εμπειρία που δεν πρέπει να χάσετε.
Σε μεγαλύτερο υψόμετρο, στη θέση Κοκκινάρα, σε ιδιωτικό κτήμα είχαν ερευνηθεί το 1959 από τον τότε επιμελητή Μανώλη Ανδρόνικο λείψανα σημαντικού ελληνιστικού κτιρίου, μετά τον εντοπισμό από τον ιδιοκτήτη μαρμάρινων δόμων και την ανεύρεση αρχαίων αντικειμένων, όπως πήλινων λυχναριών, χάλκινων νομισμάτων και μολύβδινων ελασμάτων. Η έρευνα ήταν μάλλον μικρής κλίμακας και σταμάτησε πρόωρα.
Στις αρχές του 14ου αιώνα κτίστηκε από τη μονή Βατοπεδίου ο βυζαντινός πύργος που δεσπόζει στην Ν.Δ άκρη του χωριού με σκοπό τη προστασία του μετοχιού. Είναι ο πιο μεγάλος και ο πιο καλά διατηρημένος στη Χαλκιδική. Τον 19ο αιώνα, μετά από σεισμό, γκρεμίστηκε ο τελευταίος όροφός του. Τότε επισκευάστηκε και πήρε την τελική του μορφή. Παράλληλα κτίστηκαν τα συνοδευτικά του κτίρια. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, πρόσφυγες από τα νησιά του Μαρμαρά στη Προποντίδα συγκεντρώθηκαν στο χώρο αυτό βρίσκοντας στέγη στον πύργο, στα κοντινά του κτίρια και σε αντίσκηνα. Το 1926 κτίστηκαν από μια γερμανική εταιρεία τα πρώτα σπίτια του χωριού, κάποια από τα οποία διατηρούνται ακόμη. Αργότερα οι κάτοικοι έκτισαν την εκκλησία, το σχολείο και άρχισε να οργανώνεται μια κοινότητα με το όνομα «Προσφόριον», ύστερα «Πύργος» και γύρω στο 1960 πήρε το οριστικό της όνομα ως «Ουρανούπολη». Το 1928 με τη ζωή του χωριού της Ουρανούπολης συνδέθηκε το ζεύγος των Loch που εγκαταστάθηκε στον πύργο. Η συνεργασία του ζεύγους, που χρησιμοποιούσε σχέδια αντιγραμμένα από κώδικες των μοναστηριών, με γυναίκες των προσφυγικών οικογενειών που γνώριζαν ήδη την τέχνη της υφαντικής, έβαλε τα θεμέλια μιας τοπικής βιοτεχνίας.
Τουρισμός
Πάνω από 1.000 κάτοικοι ζουν στην Ουρανούπολη, στο κατώφλι αυτό του Άθωνα και στη σκιά του συγκλονιστικού πύργου του Προσφορίου. Το καλοκαίρι τα δεκάδες καταλύματα γεμίζουν από επισκέπτες, όπως και οι γύρω παραλίες. Οι περισσότεροι επισκέπτονται, επίσης, το νησάκι της Αμμουλιανής και τα Δρένια. Από την Ουρανούπολη διοργανώνονται συχνά θαλάσσιες εκδρομές για τη Δάφνη απ’ όπου ξεκινά η γνωριμία με την καστροπολιτεία του Αγ. Όρους.
Είναι ένα ιδανικό μέρος για ένα τριήμερο, για μια καλοκαιρινή απόδραση. Αρχικά, το μέρος έχει εκπληκτικές παραλίες με καταγάλανα νερά, καθώς και βρίσκεται δίπλα στην ελκυστικότατη Αμμουλιανή. Αν και δεν είναι ο ορισμός του κοσμικού παραθαλάσσιου μέρους, έχει ταβέρνες, εστιατόρια, μαγαζάκια με αντίκες, κοσμήματα, σουβενίρ, βιβλία. Είναι ένα ρομαντικό, μυστηριώδες και αρκετά ήρεμο χωριό. Αισθάνεται κανείς ότι κάτι κρύβει πίσω από αυτήν την γαλήνη,που θέλει να το εξερευνήσει. Είναι ιδανικό μέρος για ξεκούραση και διάβασμα, την ίδια στιγμή, όμως, και για περιπέτειες. Αυτές μπορείς να τις ζήσεις κάνοντας περιπάτους στους γύρω οικισμούς, ή γνωρίζοντας με το καραβάκι από μακριά την ακτογραμμή του Αγίου Όρους, ίσως έναν από τους πιο μυστηριακούς προορισμούς στην Ελλάδα.
Πηγές: http://www.dimosaristoteli.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου