Η μοίρα μας επεφύλαξε το θλιβερό καθήκον και την πικρή τιμή, να απευθύνουμε τον τελευταίο χαιρετισμό, από μέρους του συνδέσμου των φίλων του Αγίου Όρους «Η Πλατυτέρα», σε σένα, το επίλεκτο μεταξύ των μελών μας, αξέχαστε φίλε Νίκο.
Η απροσδόκητη είδηση του ξαφνικού θανάτου σου, συγκλόνισε τους φίλους και τά μέλη μας. Γιατί κανείς δεν την περίμενε. Γιατί όλοι γνωρίζαμε τη θαλερή και ακμαία σωματική και πνευματική υγεία σου, που τη θαυμάζαμε και τη χαιρόμασταν. Ο αιφνίδιος χαμός σου, αποτέλεσε κυριολεκτικά «κεραυνόν εν αιθρία» και προκάλεσε βαθύτατη λύπη σε όλους, που είχαν την ευτυχία να σε γνωρίσουν και να σε αγαπήσουν μέσα από τις τάξεις του συνδέσμου μας.
Συνάδελφε και φίλε Νίκο ήσουν πάντοτε για εμάς τους φίλους σου, ένα άριστο παράδειγμα προς μίμηση, στους περισσοτέρους τομείς της δράσης σου.
Ήσουν έντιμος και δίκαιος υποστηρικτής του δικαίου μετά πάθους, ήσουν ειλικρινής σε όλους, πιστός στην ορθοδοξία και την δημοκρατία.
Αγωνίστηκες στην ζωή σου ως καλός αγωνιστής και απέρχεσαι του κόσμου τούτου με βαθειά την ανάμνηση των αρετών σου, μεταξύ των συνανθρώπων σου.
Ήσουν συμπαθής σεμνός,ακούραστος εργάτης και απολάμβανες της αγάπης και της εκτιμήσεως όλων των μελών και των φίλων του συνδέσμου.
Σε διέκρινε η ευγένεια, το ήθος και η επιμέλεια αλλά και η επιδεικνυόμενη καλοσύνη και προσήνεια στους σκοπούς που επιτελούσαμε ολοι.
Απέρχεσαι απο τον πρόσκαιρο τούτο κόσμο, με την συνείδηση ήσυχη, ότι εκπλήρωσες, το καθήκον σου προς την οικογένειά σου και την κοινωνία. Θα σε θυμόμαστε για τα ταξίδια στο Αγιον Ορος που καναμε μαζί ,για τις ωραίες και μεστές ομιλίες σου για την μεγάλη προσφορά σου στον συνδεσμό μας που τόσο πιστά υπηρέτησες.
Θρηνούμε σήμερα τον εκλεκτό φίλο, τον υπέροχο άνθρωπο, τον ακάματο και τιμιότατο εργάτη του συνδέσμου μας.
Κλαίμε το φως που έσβησε για μας. Κλαίμε τον ήλιο που χάθηκε για μας.
Ησουν και θα εισαι ο αναντικατάστατος.
Ο Νίκος ανήκε στους άρχοντες, που δεν τους αναδεικνύουν οι όποιοι τίτλοι. Θεωρώντας ως κύριο εφόδιό του την αγάπη του κόσμου, ποτέ δε μας λύπησε. Μία και μοναδική λύπη μας δίνει τώρα, με το θάνατό του.
Πονάμε αλλά αισθανόμαστε περήφανοι για ό,τι υπήρξες. Σε πείσμα του θανάτου θα ζεις στις σκέψεις και στις καρδιές μας. Και η μνήμη, είναι η ζωή.
Αιωνία σου η μνήμη, αλησμόνητε και αγαπητέ φίλε Νίκο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου